ഇവിടെയിതാ പൂത്തുലഞ്ഞു നിന്ന പ്രണയം ഒരൊറ്റ നിമിഷത്തില്‍ ഇല്ലാതായപ്പോള്‍ നടുക്കടലില്‍ ഒറ്റക്കയ്ക്കായിപ്പോയ വേദന പങ്കു വെക്കുകയാണ് ലോക വനിതാ ദിനത്തില്‍ സുനിത ലിയോണ്‍സ്. കാന്‍സര്‍ അതിജീവനം വി ക്യാന്‍ ഗ്രൂപ്പിലാണ് കുറിപ്പ് പങ്കു വെച്ചത്. കുറിപ്പ് വായിക്കാം; അമല കാന്‍സര്‍ സെന്ററില്‍ വച്ചാണ് സുനിത ഹേമയെ ആദ്യമായി കാണുന്നത്. ഓരോ കീമോതെറാപ്പിക്കും മുമ്പ് ഓരോ പ്രാവശ്യവും ഒപി യില്‍ ചെന്ന് ഡോക്ടറെ കാണണം. ഓരോ സമയത്തെയും ഡോസ് വ്യത്യാസം ആയിരിക്കും. ശക്തി കൂട്ടിയും കുറച്ചും പുതിയ മരുന്നുകള്‍ ചേര്‍ത്തും. 24 കീമോയുടെ, ഏതാണ്ട് പകുതി കഴിയുന്ന നാളുകളിലാണ് സുനിത ഹേമയെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. ഒറ്റനോട്ടത്തില്‍ രോഗിയാണെന്ന് മനസ്സിലായി. കിളിര്‍ത്തു വരുന്ന മുടി, സ്റ്റിറോയ്ഡുകള്‍ കാരണമാവും വല്ലാതെ തടിച്ചുവീര്‍ത്ത് ഇരിക്കുന്നു ആകെ കരിവാളിച്ച ഒരു രൂപം. കൂടെ ഒരു അമ്മയുണ്ട്. മടിയില്‍ ഒരു കുഞ്ഞുവാവയും. ഒരു വയസിനടുത്ത് പ്രായം ഉള്ള ഒരു ആണ്‍കുഞ്ഞ്. നല്ല മിടുക്കന്‍ കുട്ടി. അവന്‍ എപ്പോഴും ഇങ്ങനെ പാലുകുടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും.

ഇടയ്ക്ക് എങ്ങാനും ഒന്നു മാറ്റിയാലും വല്ലാത്ത കരച്ചിലാണ്. രാവിലെ എത്തിയാലും ഒപിയില്‍ ചിലപ്പോള്‍ നീണ്ട കാത്തിരിപ്പാണ്. എനിക്ക് അപ്പുറവും ഇപ്പുറവും എന്റെ അപ്പനും അമ്മയും ഇരിക്കുന്നുണ്ടാവും. അമ്മ ഇങ്ങനെ കൊന്ത ചൊല്ലുന്നുണ്ടാവും. അതൊരു ശോകമൂകമായ ഒരിടമാണ്. ആരും അങ്ങനെ ഒന്നും സംസാരിക്കില്ല. പിന്നെ കണ്ണുകള്‍ കൊണ്ട് തിരിച്ചറിയാം ആരൊക്കെയാണ് രോഗികള്‍ ആരൊക്കെയാണ് ഉടയവര്‍. ആരും സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്താറില്ല. എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകളില്‍ ദീനതയാണ്. വിളിക്കുമ്പോള്‍ ഉഴം അനുസരിച്ച് കയറിപ്പോകും. തിരിച്ചിറങ്ങുമ്പോള്‍ ചിലപ്പോള്‍ വലിയ നീണ്ട കടലാസ് ചീട്ട് ഉണ്ടാവും. അടുത്ത ലക്ഷ്യം ആ കടലാസ് ചീട്ടില്‍കുറിച്ചിട്ടുണ്ടാവും. ഫാര്‍മസി, കീമോവാര്‍ഡ്, റേഡിയേഷന്‍ മുറി…. അങ്ങനെ ഏതെങ്കിലും. ചിരിക്കുന്ന ഒരു മുഖങ്ങളെ പോലും അവിടെ കണ്ടില്ല, കണ്ടിട്ടില്ല. സുനിതയുടെ അമ്മയാണ് ആദ്യം ഹേമ ചേച്ചിയെ പരിചയപ്പെടുന്നത്. പാലക്കാട് അടുത്ത് നിന്നാണ് വരുന്നത്. ചേച്ചിയും അമ്മയും ആ കുഞ്ഞു മോനും. വേറെ ആണുങ്ങള്‍ ഒന്നും കൂടെ കാണാറില്ല.

ചേച്ചി എന്നോടും പതിയെ വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. രണ്ടു മക്കളുണ്ട്. മൂത്തതും ആണ്‍കുട്ടിയാണ്. നാലു വയസ്സു കഴിഞ്ഞു. അവനെ കൊണ്ടു വരാറില്ല. അനിയത്തി നോക്കിക്കോളും. ഞങ്ങള്‍ രോഗത്തെക്കുറിച്ച് പരസ്പരം പറഞ്ഞു…. അറിഞ്ഞു.. സുനിതയ്ക്ക് ബ്ലഡില്‍ ആണ്. ഹേമയ്ക്ക് ലിംഫോമാ. കഴുത്തില്‍ ആയിരുന്നു തുടക്കം ചെറിയ മുഴകള്‍ ആയിട്ട്. പിന്നെ ബ്രസ്റ്റില്‍….. ഒരെണ്ണം എടുത്തു കളഞ്ഞു, മുഴുവനായി. കീമോ എല്ലാം കഴിഞ്ഞു. റേഡിയേഷന്‍ ഉണ്ട്. കുറച്ചു ചെയ്തപ്പോള്‍ ഓപ്പറേഷന്‍ ചെയ്ത മാറിലെ മുറിവ് പഴുക്കുന്നു. അത് ഡ്രസ്സ് ചെയ്യാനാണ് വരുന്നത്. റേഡിയേഷന്‍ ഇനിയും പൂര്‍ത്തിയാക്കാനുണ്ട്. ചേച്ചി അത്രയും ഒക്കെ പറഞ്ഞുള്ളൂ. ഡോക്ടറെ കണ്ടു കഴിയുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ കീമോവാര്‍ഡിലേക്ക് പോകും. കുറച്ച് സമയം ഞങ്ങള്‍ സംസാരിക്കും. ചേച്ചിയുടെ സ്വന്തം അമ്മയാണ് കൂടെ. രണ്ട് അമ്മമാരും മാറിയിരുന്നു സംസാരിക്കും. എന്റെ അമ്മയും കരയും… കൂട്ടത്തില്‍ ആ അമ്മയും… എന്റെ അപ്പന്‍ അപ്പോള്‍ ന്യൂസ് പേപ്പറില്‍ മുഖം താഴ്ത്തി ഇരിക്കും. ഒരുപക്ഷേ ഉള്ളില്‍ കരയുന്നുണ്ടാവും. പ്രേമ വിവാഹം ആയിരുന്നു അവരുടേത്.

രണ്ടാമത്തെ തവണ ഗര്‍ഭിണിയായപ്പോഴാണ് അസുഖം ബാധിച്ചത്. മാസം തികയും മുമ്പേ കുട്ടിയെ ഓപ്പറേഷന്‍ ചെയ്തു പുറത്തെടുത്തു. കുഞ്ഞിന് ആറു മാസം ആകുന്നതിനു മുമ്പേ മാറിലും അസുഖം ബാധിച്ചു. ഒരെണ്ണം മുറിച്ചുമാറ്റി. അതോടുകൂടി ഭര്‍ത്താവിന്റെ പ്രണയവും തീര്‍ന്നു. ആശുപത്രിയില്‍ നിന്ന് ഡിസ്ചാര്‍ജ് ചെയ്യുന്നതിനു മുന്‍പുതന്നെ അയാള്‍ അപ്രത്യക്ഷനായി. വലിയ സാമ്പത്തികം ഒന്നുമില്ല ചേച്ചിയുടെ വീട്ടില്‍. അച്ഛന്‍ നേരത്തെ മരിച്ചു. രണ്ടു പെണ്‍മക്കള്‍ മാത്രം. അമ്മയുടെ ആങ്ങളമാരാണ് ചികിത്സാചെലവ് വഹിക്കുന്നത്. അയാളെ പിന്നെയും പോയി ഇവര്‍ കണ്ടു. മുല മുറിച്ചു കഴിഞ്ഞ പെണ്ണിനെ വേണ്ടത്രെ… മക്കളെയും വേണ്ട… അയാള്‍ പിന്നെ ഒരിക്കലും അവരെ തേടി വന്നില്ല… കേട്ടപ്പോള്‍ എനിക്കും സങ്കടം തോന്നി. ഞാനും കരുതി ഒരു ഒരു മുല ഇല്ലെങ്കിലെന്താ സ്‌നേഹിച്ചു വിവാഹം കഴിച്ചതല്ലേ… ഇങ്ങനെ ഉപേക്ഷിക്കാമോ….. ഞാന്‍ അന്നാളില്‍ വിവാഹം കഴിക്കാത്ത ചെറിയപെണ്‍കുട്ടി…. വെറും 19 വയസ്സ്. രോഗത്തെയും മരണത്തെയും എനിക്കൊട്ടും പേടിയില്ലായിരുന്നു.

ചേര്‍ത്തു പിടിക്കാന്‍ അപ്പന്റെ വിരിഞ്ഞ നെഞ്ചും പ്രാര്‍ത്ഥനയും നോമ്പുമായി നിഴല്‍പോലെ അമ്മയും. ഒരു പേടിയും തോന്നിയില്ല. കണ്ണന്‍ എന്നാണ് അയാളുടെ വിളിപ്പേര്. ഉപേക്ഷിച്ചു പോയി എന്ന് ഒരിക്കലും അവര്‍ പറഞ്ഞിട്ടില്ല. ജോലിത്തിരക്ക് കാരണം വരുന്നില്ല എന്നാണ് പറയാറുള്ളത്. നല്ല ഭംഗിയുള്ള കണ്ണുകള്‍ ആയിരുന്നു ചേച്ചിയുടെത്. നിറയെ പീലികള്‍ തിങ്ങി വെള്ളപ്പളുങ്കു പാത്രത്തില്‍ നടുവിലൊരു കറുത്ത മുന്തിരി പോലെ. പിടയുന്ന കണ്ണുകള്‍ നിറയുമ്പോള്‍ തുളുമ്പുന്ന സമുദ്രം മാതിരി… ഒരിക്കല്‍ എപ്പോഴോ പഴയ ഫോട്ടോ കാണിച്ചു. നല്ല സുന്ദരിയായിരുന്നു. നിറയെ മുടിയുള്ള മെലിഞ്ഞ സുന്ദരി. പിന്നെ കല്യാണ ഫോട്ടോ കാണിച്ചു. അയാളും സുന്ദരന്‍. ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുന്നതിന്റെയും അവഗണിക്കപ്പെടുന്നതിന്റെയും വേദന എനിക്കന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു. നെഞ്ചില്‍ നിന്ന് ഒരിത്തിരി മാംസം അടര്‍ന്നു പോയപ്പോള്‍….. കൂടെ അടര്‍ന്നു പോയത് ചിലരുടെയൊക്കെ പ്രണയം ആവാം… ജീവിതം ആവാം…. ഇതൊന്നും മനസ്സിലാക്കാനുള്ള തിരിച്ചറിവ് എനിക്ക് അന്ന് ഇല്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ചേച്ചിയുടെ കണ്ണുകളില്‍ ഇരമ്പുന്ന ദുഃഖം ഞാനും അറിയാതെ പോയി….

ശരീരങ്ങള്‍ക്കുമപ്പുറം പ്രണയ സാക്ഷാത്കാരം ഉണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാകാത്ത ഏതോ മൂഢന്‍ ആയിരിക്കും അയാള്‍. പെണ്ണിന്റെ നെഞ്ചിലെ മാംസ പാളികള്‍ക്കിടയില്‍ ആണ് സ്‌നേഹം എന്നും ദാമ്പത്യം എന്നും കരുതിയ ഏതോ വിഡ്ഢി….. അയാളെതന്നെ വാര്‍ത്തു വച്ചാല്‍ എന്ന പോലെയുള്ള രണ്ടു പൊടി കുഞ്ഞുങ്ങളെയും ഉപേക്ഷിച്ച് വേറെ ഏതോ പെണ്ണിന്റെ മാര്‍ച്ചൂട് തേടി പോയി കാണും. ഹേമ ചേച്ചിയുടെ കണ്ണുകളില്‍ ആ സങ്കട കടലിനപ്പുറം കാത്തിരിപ്പിന്റെ, പ്രതീക്ഷയുടെ ഒരു മിന്നാമിനുങ്ങ് പാറി നടന്നിരുന്നു. അന്ന് അത്എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല എങ്കിലും ഇന്ന് ഞാന്‍ എന്റെ ഉള്‍ക്കണ്ണില്‍ കാണുന്നു ആ കണ്ണീരില്‍ ഉലഞ്ഞു പോകുന്ന ഒരു കുഞ്ഞു വെട്ടം. ഇന്നും ഒരുപാട് ഒറ്റ മുലച്ചികള്‍ നമുക്ക് ചുറ്റുമുണ്ട്, അവരെയൊക്കെ പ്രണയത്തോടെ ചേര്‍ത്തുപിടിക്കുന്ന കൈകളും ഉണ്ട്, അച്ഛന്‍ ആകാം… ഭര്‍ത്താവ് ആകാം…. കാമുകനോ…. കൂട്ടുകാരനോ….. സഹോദരനോ…. ആരുമാകട്ടെ…. നിങ്ങള്‍ അറിയുക…. മുല മുറിക്കപ്പെട്ടവര്‍ പ്രണയം, ജീവിതം, ആഗ്രഹങ്ങള്‍….. ഇവയൊക്കെ നിഷേധിക്കപ്പെട്ടവര്‍ അല്ല. തുണി അഴിക്കുമ്പോള്‍ ഒക്കെ കാമംമാത്രം ജനിപ്പിക്കുന്ന രൂപമല്ല സ്ത്രീ.

ഒരു ഭാഗം മുറിഞ്ഞു പോയാലും അറ്റു പോയാലും നിന്റെ ഒരിത്തിരി പ്രണയം മതി അവള്‍ വീണ്ടും പൂത്തുതളിര്‍ത്തുകൊള്ളും. ഹേമചേച്ചിയെ ഞാന്‍ കണ്ടില്ല, കുറേനാള്‍. പിന്നീട് 3 വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ പതിവ്‌ചെക്കപ്പുകള്‍ നടത്താനായി ഞാന്‍ വീണ്ടും ചെന്നപ്പോള്‍ ഒരിക്കല്‍ കൂടി കണ്ടു. എന്നെ പോലെ അവരും വന്നതാണ്. അന്നും കണ്ണേട്ടന്‍ ഇല്ല. ഇത്തവണ അനിയത്തിയാണ് കൂടെ.കുഞ്ഞുമോന്‍ മിടുക്കനായി വലുതായി നഴ്‌സറിയില്‍ പോകുന്നുണ്ട്. അന്ന് എന്റെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ചേച്ചിയുടെ കരിവാളിപ്പ് ഒക്കെ മാറി നിറം ഒക്കെ വച്ചു എങ്കിലും കണ്ണുകളില്‍ ആ പ്രതീക്ഷ കണ്ടില്ല. ഞാനും കൂടുതലൊന്നും ചോദിച്ചില്ല. അന്ന് യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു പിന്നെ കണ്ടിട്ടില്ല. ഇപ്പോള്‍ എവിടെയാണാവോ. ഒരു ഫോണ്‍ നമ്പര്‍ പോലുമില്ല. സമര്‍പ്പണം…. നെഞ്ചുപിളര്‍ന്ന പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി….